Ankara

Ankara (język polski)

Ankara (1.1)

Ankara (1.1)

wymowa:

^ⓘ, IPA: [ãŋˈkara], AS: [ãŋkara], zjawiska fonetyczne: nazal.• -nk- 

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

(1.1) geogr. miasto, stolica Turcji; zob. też Ankara w Wikipedii

(1.2) astr. planetoida o numerze katalogowym 1457; zob. też (1457) Ankara w Wikipedii

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Ankara	Ankary
dopełniacz	Ankary	Ankar
celownik	Ankarze	Ankarom
biernik	Ankarę	Ankary
narzędnik	Ankarą	Ankarami
miejscownik	Ankarze	Ankarach
wołacz	Ankaro	Ankary

przykłady:

(1.1) Matka i ja przenieśliśmy się do domu babci w Ankarze.

składnia:

kolokacje:

(1.1) być / bywać / zamieszkać / mieszkać / pomieszkiwać / żyć / pracować / urodzić się / umrzeć / osiedlać się / osiedlić się w Ankarze • wyjeżdżać / wyjechać / jechać / dojechać / udać się / wprowadzać się / wprowadzić się do Ankary • przyjeżdżać / przyjechać / jechać / wyprowadzać się / wyprowadzić się z Ankary • być / stać się mieszkańcem / mieszkanką Ankary • mieszkaniec / mieszkanka Ankary • droga / ulica / plac / dom / budynek / mieszkanie / siedziba w Ankarze • pochodzić z Ankary • przeprowadzać się / przeprowadzić się do Ankary

synonimy:

(1.1) hist. Angora

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

(1.1) Turcja

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. ankarczyk m, ankarka ż

przym. ankarski

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) tur. Ankara

(1.2) od (1.1)

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) Ankara; (1.2) Ankara
• arabski: (1.1) أنقرة
• baskijski: (1.1) Ankara
• białoruski: (1.1) Анкара ż
• bułgarski: (1.1) Анкара ż
• chorwacki: (1.1) Ankara ż
• czeski: (1.1) Ankara ż
• duński: (1.1) Ankara
• francuski: (1.1) Ankara
• hiszpański: (1.1) Ankara ż
• koreański: (1.1) kor. płd. 앙카라, kor. płn. 앙까라
• litewski: (1.1) Ankara ż
• łotewski: (1.1) Ankara ż
• niderlandzki: (1.1) Ankara
• niemiecki: (1.1) Ankara n
• nowogrecki: (1.1) Άγκυρα ż
• rosyjski: (1.1) Анкара ż
• słowacki: (1.1) Ankara ż; (1.2) Ankara ż
• szwedzki: (1.1) Ankara
• turecki: (1.1) Ankara
• ukraiński: (1.1) Анкара ż
• węgierski: (1.1) Ankara
• włoski: (1.1) Ankara ż

źródła:

Ankara (język angielski)

Ankara (1.1)

wymowa:

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, nazwa własna

(1.1) geogr. Ankara

(1.2) astr. Ankara

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) be in Ankara → być w Ankarze • live in Ankara → mieszkać w Ankarze • work in Ankara → pracować w Ankarze • be born in Ankara → urodzić się w Ankarze • die in Ankara → umrzeć w Ankarze • settle in Ankara → osiedlić się w Ankarze • leave Ankara → wyjechać z Ankary • move to Ankara → wprowadzić się do Ankary • get to Ankara → dojechać do Ankary • be a habitant / an inhabitant of Ankara → być mieszkańcem Ankary • a road in Ankara → droga w Ankarze • a street in Ankara → ulica w Ankarze • a square in Ankara → plac w Ankarze • a house in Ankara → dom w Ankarze • a flat in Ankara → mieszkanie w Ankarze • a headquarters in Ankara → siedziba w Ankarze

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

Ankara (język baskijski)

Ankara (1.1)

wymowa:

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, nazwa własna

(1.1) geogr. Ankara

odmiana:

przykłady:

(1.1) Ankara Turkiako hiriburua da. → Ankara jest stolicą Turcji.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. ankarar

rzecz. ankarar

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

Ankara (język czeski)

Ankara (1.1)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

(1.1) geogr. Ankara

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

Ankara (język francuski)

Ankara (1.1)

wymowa:

IPA: [ɑ̃.ka.ʁa]

^{ⓘ ⓘ}

znaczenia:

rzeczownik, nazwa własna

(1.1) geogr. Ankara

(1.2) przen. rząd turecki

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Ankarien, Ankarienne, Ankariote

przym. ankarien

związki frazeologiczne:

etymologia:

tur. Ankara

uwagi:

źródła:

Ankara (język litewski)

Ankara (1.1)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

(1.1) geogr. Ankara

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	Ankara
dopełniacz	Ankaros
celownik	Ankarai
biernik	Ankarą
narzędnik	Ankara
miejscownik	Ankaroje
wołacz	Ankara

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

Ankara (język łotewski)

Ankara (1.1)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

(1.1) geogr. Ankara

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

Ankara (język niemiecki)

Ankara (1.1)

wymowa:

lp IPA: [ˈaŋkaʀaː]

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

(1.1) geogr. Ankara (miasto)

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	(das) Ankara
dopełniacz	(des) Ankara Ankaras
celownik	(dem) Ankara
biernik	(das) Ankara

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

Ankara (język słowacki)

Ankara (1.1)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

(1.1) geogr. Ankara - stolica Turcji

(1.2) astr. Ankara - planetoida

odmiana:

(1.1-2)

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	Ankara
dopełniacz	Ankary
celownik	Ankare
biernik	Ankaru
miejscownik	Ankare
narzędnik	Ankarou

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) hist. Angora

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Ankarčan m, Ankarčanka ż

przym. ankarský

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

Ankara (język szwedzki)

Ankara (1.1)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, nazwa własna

(1.1) geogr. Ankara

odmiana:

(1.1) nieodm.

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

zobacz też: stolice krajów Azji w języku szwedzkim

źródła:

Ankara (język turecki)

Ankara (1.1)

wymowa:

^{ⓘ ⓘ}

znaczenia:

rzeczownik, nazwa własna

(1.1) geogr. Ankara

odmiana:

(1.1) blm

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	Ankara
dopełniacz	Ankara'nın
celownik	Ankara'ya
biernik	Ankara'yı
miejscownik	Ankara'da
ablatyw	Ankara'dan
formy dzierżawcze mianownik osoba liczba pojedyncza 1. os. lp Ankara'm 2. os. lp Ankara'n 3. os. lp Ankara'sı 1. os. lm Ankara'mız 2. os. lm Ankara'nız 3. os. lm Ankara'sı

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

Ankara (język węgierski)

Ankara (1.1)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, nazwa własna

(1.1) geogr. Ankara

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

Ankara (język włoski)

Ankara (1.1)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

(1.1) geogr. Ankara

odmiana:

(1.1) blm

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: