czucie

czucie (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈʧ̑uʨ̑ɛ], AS: [čuće], zjawiska fonetyczne: zmięk. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) odbiór poprzez zmysły, reakcja na odbierane aspekty rzeczywistości

(1.2) rzecz. odczas. od czuć

odmiana:

(1.2) blm,

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	czucie
dopełniacz	czucia
celownik	czuciu
biernik	czucie
narzędnik	czuciem
miejscownik	czuciu
wołacz	czucie

przykłady:

(1.1) Czucie i wiara silniej mówi do mnie niż mędrca szkiełko i oko.

(1.1) Po wypadku Jacek stracił czucie w lewej ręce.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) zmysł

antonimy:

(1.2) nieczucie

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. uczucie n, poczucie n, wyczucie n, przeczucie n, odczucie n, uczulenie n, czuwak mrz, nieczucie n

czas. czuły, czuć ndk., odczuwać ndk., poczuć dk., uczuć dk., wyczuwać ndk., wyczuć dk., przeczuwać ndk., przeczuć dk., odczuć dk.

przym. czuły, czuciowy

przysł. czuciowo, czule

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) feeling
• arabski: (1.1) شعور, حاسة, حس
• esperanto: (1.1) senso, sento
• niemiecki: (1.1) Gefühl m
• rosyjski: (1.1) ощущение n
• węgierski: (1.1) érzés

źródła: