okoliczność łagodząca
okoliczność łagodząca (język polski)[edytuj]
- wymowa:
-
- znaczenia:
fraza rzeczownikowa, rodzaj żeński
- (1.1) praw. fakt ujawniony w toku postępowania sądowego, który może przyczynić się do złagodzenia wyroku osoby uznanej za winną
- odmiana:
- (1.1) związek zgody,
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik okoliczność łagodząca okoliczności łagodzące dopełniacz okoliczności łagodzącej okoliczności łagodzących celownik okoliczności łagodzącej okolicznościom łagodzącym biernik okoliczność łagodzącą okoliczności łagodzące narzędnik okolicznością łagodzącą okolicznościami łagodzącymi miejscownik okoliczności łagodzącej okolicznościach łagodzących wołacz okoliczności łagodząca okoliczności łagodzące
- przykłady:
- (1.1) Jako okoliczności łagodzące wzięto pod uwagę wiek oskarżonego i jego dotychczasową niekaralność[1].
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) uznać za okoliczność łagodzącą • znaleźć / uwzględnić / uwzględniać okoliczności łagodzące • wziąć / brać pod uwagę okoliczności łagodzące • dopatrzyć się okoliczności łagodzących
- synonimy:
- antonimy:
- (1.1) okoliczność obciążająca
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) attenuating circumstance, mitigating circumstance, mitigating factor
- czeski: (1.1) polehčující okolnost ż
- duński: (1.1) formildende omstændighed w
- hiszpański: (1.1) circunstancia atenuante ż
- słowacki: (1.1) poľahčujúca okolnosť ż
- źródła:
- ↑ Stanisław Milewski, Ciemne sprawy międzywojnia, 2002, Narodowy Korpus Języka Polskiego.