ronin
ronin (język polski)[edytuj]
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
- (1.1) hist. w dawnej Japonii: człowiek, który utracił swoje miejsce w feudalnej hierarchii społecznej[1]
- (1.2) środ. przen. w Japonii: ludzie czasowo bezrobotni, absolwenci którzy nie dostali się na uniwersytet[2]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik ronin ronini dopełniacz ronina roninów celownik roninowi roninom biernik ronina roninów narzędnik roninem roninami miejscownik roninie roninach wołacz roninie ronini
- przykłady:
- (1.1) Kochanowski to taki ronin, bezpański, samotny samuraj - mówi Wiesław Johann, były sędzia Trybunału Konstytucyjnego, niegdyś znany obrońca w procesach politycznych.[3]
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ hasło Rōnin w: angielska Wikipedia.
- ↑ Samotne walki Janusza Kochanowskiego w: Głos Wielkopolski, 2008-05-22, Narodowy Korpus Języka Polskiego.