Przejdź do zawartości

utracić

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego
Podobna pisownia Podobna pisownia: utrącić

utracić (język polski)

[edytuj]
wymowa:
IPA[uˈtraʨ̑iʨ̑], AS[utraćić], zjawiska fonetyczne: zmięk.
?/i
znaczenia:

czasownik dokonany

(1.1) przestać być posiadaczem jakiejś rzeczy
(1.2) przestać być posiadaczem jakiejś cechy
odmiana:
(1.1-2) koniugacja VIa
przykłady:
(1.1) W czasie wyprawy wojennej w 1018 r. odbił te tereny Bolesław Chrobry podczas wyprawy na Kijów. Polska ponownie utraciła je w roku 1031. (Wikipedia)
(1.2) Roosevelt utracił władzę w nogach, ale dzięki rehabilitacji był w stanie utrzymać się na nich przez pewien czas (większość przemówień wygłaszał stojąc). (Wikipedia)
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) stracić
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. tracić
rzecz. utrata ż, utracenie n, bezstratność ż
związki frazeologiczne:
nie ruszaj cudzego, nie utracisz swego
etymologia:
uwagi:
częściej używa się słowa stracić
tłumaczenia:
(1.1-2) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: tracić
źródła: