staroobrzędowiec

staroobrzędowiec (język polski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) rel. członek odłamu cerkwi prawosławnej nieuznającego siedemnastowiecznej reformy liturgicznej patriarchy Nikona; zob. też staroobrzędowcy w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	staroobrzędowiec	staroobrzędowcy
dopełniacz	staroobrzędowca	staroobrzędowców
celownik	staroobrzędowcowi	staroobrzędowcom
biernik	staroobrzędowca	staroobrzędowców
narzędnik	staroobrzędowcem	staroobrzędowcami
miejscownik	staroobrzędowcu	staroobrzędowcach
wołacz	staroobrzędowcu	staroobrzędowcy

przykłady:

(1.1) Zgodnie z kalendarzem juliańskim prawosławni, grekokatolicy, staroobrzędowcy oraz Ormianie świętują dziś Boże Narodzenie.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) starowier, starowierca; daw. raskolnik

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. staro- + obrzęd + -owiec

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) Old Believer
• białoruski: (1.1) стараве́р m
• francuski: (1.1) vieux-croyant m
• hiszpański: (1.1) viejo creyente m
• niemiecki: (1.1) Altgläubiger m, Raskolnik m
• rosyjski: (1.1) старообря́дец m

źródła: