prostopadły

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

prostopadły (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA: [ˌprɔstɔˈpadwɨ], AS: [prostopadu̯y], zjawiska fonetyczne: akc. pob.
​?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) geom. tworzący z daną prostą albo płaszczyzną kąt prosty[1][2]
odmiana:
(1.1)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mos/mzwmrzżnmosnmos
mianownikprostopadłyprostopadłaprostopadłeprostopadliprostopadłe
dopełniaczprostopadłegoprostopadłejprostopadłegoprostopadłych
celownikprostopadłemuprostopadłejprostopadłemuprostopadłym
biernikprostopadłegoprostopadłyprostopadłąprostopadłeprostopadłychprostopadłe
narzędnikprostopadłymprostopadłąprostopadłymprostopadłymi
miejscownikprostopadłymprostopadłejprostopadłymprostopadłych
wołaczprostopadłyprostopadłaprostopadłeprostopadliprostopadłe
 nie stopniuje się
przykłady:
(1.1) Kierunek prostopadły do pionowego nazywamy poziomym.
składnia:
(1.1) prostopadły do + D.
kolokacje:
synonimy:
(1.1) ortogonalny
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) nierównoległy
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
(1.1) pionowy, poziomy
wyrazy pokrewne:
rzecz. prostopadłość ż, prostopadła ż
przysł. prostopadle
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „prostopadły” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „prostopadły” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=prostopadły&oldid=8255088”