ostrów
ostrów (język polski)[edytuj]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) geogr. zarośnięta wyspa na rzece; zob. też ostrów (geografia) w Wikipedii
- (1.2) st.pol. wyspa (zwłaszcza rzeczna)
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik ostrów ostrowy dopełniacz ostrowu[1] / ostrowa[2] ostrowów celownik ostrowowi ostrowom biernik ostrów ostrowy narzędnik ostrowem ostrowami miejscownik ostrowie ostrowach wołacz ostrowie ostrowy
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) prasł. o- + -strów < praindoeur. *srou, praindoeur. *sreu → płynąć, ciec[3]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Zygmunt Saloni, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Włodzimierz Gruszczyński, Danuta Skowrońska, Słownik gramatyczny języka polskiego na płycie CD, Warszawa 2012, ISBN 978-83-927277-2-9.
- ↑
Hasło „ostrów” w: Wielki słownik ortograficzny, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Jan Miodek, Odpowiednie dać rzeczy słowo. Szkice o współczesnej polszczyźnie – „Obleśny odźwierny”, Wrocław 1987.
