ordynatorski

ordynatorski (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌɔrdɨ̃naˈtɔrsʲci], AS: [ordỹnatorsʹḱi], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob. ​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) dotyczący ordynatora, związany z ordynatorem

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	ordynatorski		ordynatorska	ordynatorskie	ordynatorscy	ordynatorskie
dopełniacz	ordynatorskiego		ordynatorskiej	ordynatorskiego	ordynatorskich
celownik	ordynatorskiemu		ordynatorskiej	ordynatorskiemu	ordynatorskim
biernik	ordynatorskiego	ordynatorski	ordynatorską	ordynatorskie	ordynatorskich	ordynatorskie
narzędnik	ordynatorskim		ordynatorską	ordynatorskim	ordynatorskimi
miejscownik	ordynatorskim		ordynatorskiej	ordynatorskim	ordynatorskich
wołacz	ordynatorski		ordynatorska	ordynatorskie	ordynatorscy	ordynatorskie

przykłady:

(1.1) Zmiany na stanowiskach ordynatorskich dokonały się też w niedługim czasie na oddziałach chirurgii ogólnej i ortopedii.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. ordynator m, ordynatorka ż, ordynatura ż

przym. ordynować ndk.

czas. ordynować

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. ordynator + -ski

uwagi:

tłumaczenia:

źródła: