kleryk

kleryk (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈklɛrɨk], AS: [kleryk]

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) rel. student seminarium duchownego; zob. też kleryk w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kleryk	klerycy
dopełniacz	kleryka	kleryków
celownik	klerykowi	klerykom
biernik	kleryka	kleryków
narzędnik	klerykiem	klerykami
miejscownik	kleryku	klerykach
wołacz	kleryku	klerycy
depr. M. i W. lm: (te) kleryki

przykłady:

(1.1) Dwóch kleryków pojedzie z wikarym na rekolekcje ministranckie do Szczyrku.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) alumn, seminarzysta

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) student, wychowanek

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kler m, klerykat m, klerykalista m, klerykalizm m, klerykalizacja ż, klerykalizowanie n

czas. klerykalizować ndk.

przym. klerycki, klerykalny

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. clericus < gr. κληρικός < gr. κλῆρος → duchowieństwo

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) seminarian, seminarist
• francuski: (1.1) séminariste m
• niemiecki: (1.1) Kleriker m, Seminarist m
• portugalski: (1.1) seminarista m
• wilamowski: (1.1) klēryk m
• włoski: (1.1) chierico m, seminarista m

źródła: