grodzieński

grodzieński (język polski)

wymowa:

IPA: [ɡrɔˈʥ̑ɛ̇̃j̃sʲci], AS: [groʒ́ė̃ĩ ̯sʹḱi], zjawiska fonetyczne: zmięk.• podw. art.• nazal.• rozs. artyk. ​

znaczenia:

przymiotnik relacyjny

(1.1) dotyczący Grodna, związany z Grodnem

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	grodzieński		grodzieńska	grodzieńskie	grodzieńscy	grodzieńskie
dopełniacz	grodzieńskiego		grodzieńskiej	grodzieńskiego	grodzieńskich
celownik	grodzieńskiemu		grodzieńskiej	grodzieńskiemu	grodzieńskim
biernik	grodzieńskiego	grodzieński	grodzieńską	grodzieńskie	grodzieńskich	grodzieńskie
narzędnik	grodzieńskim		grodzieńską	grodzieńskim	grodzieńskimi
miejscownik	grodzieńskim		grodzieńskiej	grodzieńskim	grodzieńskich
wołacz	grodzieński		grodzieńska	grodzieńskie	grodzieńscy	grodzieńskie
nie stopniuje się

przykłady:

(1.1) Krakowski czulent to nie jest dokładnie to, co grodzieński.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Grodzieńszczyzna ż, Grodno m, grodnianin m, grodnianka ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• białoruski: (1.1) гродзенскі
• rosyjski: (1.1) гродненский

źródła: