grenzen

grenzen (język niemiecki)

wymowa:

IPA: [ˈɡʀɛnʦn̩] ​

​

znaczenia:

czasownik słaby

(1.1) graniczyć (przylegać)

(1.2) graniczyć (być podobnym)

odmiana:

(1.1-2) grenz|en (grenzt), grenzte, gegrenzt (haben)

przykłady:

(1.1) Im Osten grenzt Polen an Litauen, Weißrussland und an die Ukraine. → Na wschodzie Polska graniczy z Litwą, Białorusią i Ukrainą.

(1.1) Evas Sparsamkeit grenzt an Geiz. → Oszczędność Ewy graniczy ze skąpstwem.

składnia:

(1.1) grenzen an + Akk.

(1.2) grenzen an + Akk.

kolokacje:

(1.2) an die Schweiz / die Ukraine / die Türkei grenzen • an Deutschland / Frankreich / Österreich / Portugal / Polen / Russland / Spanien grenzen

(1.2) an ein Wunder grenzen

synonimy:

(1.1) benachbart sein

(1.2) ähneln, nahekommen

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Grenze ż

przym. grenzenlos

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

zobacz też: grenzen • abgrenzen • angrenzen • ausgrenzen • begrenzen • eingrenzen • entgrenzen • umgrenzen

źródła: