gęgać

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

gęgać (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˈɡɛ̃ŋɡaʨ̑], AS[gŋgać], zjawiska fonetyczne: nazal.asynch. ę  ?/i
znaczenia:

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. gęgnąć)

(1.1) o gęsiach: wydawać głos
(1.2) pot. mówić bezmyślnie albo nudno[1]
(1.3) gwara radiowa: mówić do mikrofonu, prowadzić audycję
odmiana:
(1.1-3) koniugacja I
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) gęgotać
antonimy:
hiperonimy:
(1.2-3) mówić
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. gęg m, gęgot m gęgawa ż, gęgacz m, gęganie n, gęgotanie n, gęgnięcie n, zagęganie n
czas. gęgnąć dk., zagęgać dk., gęgotać ndk.
przym. gęgliwy, gęgotliwy
związki frazeologiczne:
etymologia:
Czasownik pochodzenia dźwiękonaśladowczego[2].
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „gęgać” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „gęgać” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.