dzięcioł czarny

dzięcioł czarny (język polski)

dzięcioł czarny (1.1)

wymowa:

​, IPA: [ˈʥ̑ɛ̇̃ɲʨ̑ɔw ˈʧ̑arnɨ], AS: [ʒ́ė̃ńćou̯ čarny], zjawiska fonetyczne: zmięk.• podw. art.• nazal.• asynch. ę 

​

znaczenia:

fraza rzeczownikowa, rodzaj męskozwierzęcy

(1.1) ornit. Dryocopus martius Linnaeus, największy gatunek dzięcioła, występujący w Polsce; zob. też dzięcioł czarny w Wikipedii

odmiana:

(1.1) związek zgody

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	dzięcioł czarny	dzięcioły czarne
dopełniacz	dzięcioła czarnego	dzięciołów czarnych
celownik	dzięciołowi czarnemu	dzięciołom czarnym
biernik	dzięcioła czarnego	dzięcioły czarne
narzędnik	dzięciołem czarnym	dzięciołami czarnymi
miejscownik	dzięciole czarnym	dzięciołach czarnych
wołacz	dzięciole czarny	dzięcioły czarne

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) dzięcioł

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) black woodpecker
• białoruski: (1.1) жаўна ż
• estoński: (1.1) musträhn
• fiński: (1.1) palokärki
• francuski: (1.1) pic noir m
• niemiecki: (1.1) Schwarzspecht m
• rosyjski: (1.1) желна ż
• słowacki: (1.1) tesár čierny m, ďateľ čierny m
• wilamowski: (1.1) baumkłatt ż
• włoski: (1.1) picchio nero m

źródła: