chiromanta

chiromanta (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) ezot. wróżbita zajmujący się chiromancją, czytający przyszłość z rąk

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	chiromanta	chiromanci
dopełniacz	chiromanty	chiromantów
celownik	chiromancie	chiromantom
biernik	chiromantę	chiromantów
narzędnik	chiromantą	chiromantami
miejscownik	chiromancie	chiromantach
wołacz	chiromanto	chiromanci
depr. M. i W. lm: (te) chiromanty

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) rzad. chiromancista, chiromantyk, rękowieszcz

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. chiromancista mos, chiromantyk mos

forma żeńska chiromantka ż, chiromantyczka ż, chiromancistka ż

przym. chiromancki, chiromantyczny

związki frazeologiczne:

etymologia:

gr. χειρόμαντις < gr. χείρ + μαντεία → ręka + wróżba, przepowiednia, wieszczba

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) palmist
• białoruski: (1.1) хірамант m
• bułgarski: (1.1) хиромант m
• interlingua: (1.1) chiromante
• rosyjski: (1.1) хиромант m, хиромантик m
• słowacki: (1.1) chiromant m
• ukraiński: (1.1) хіромант m
• węgierski: (1.1) tenyérjós
• włoski: (1.1) chiromante m

źródła: