werbel

werbel (język polski)

werbel (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈvɛrbɛl], AS: [verbel]

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) muz. bęben posiadający struny pod spodnią membraną dla uzyskania charakterystycznego dźwięku; zob. też bęben mały w Wikipedii

(1.2) muz. charakterystyczny dźwięk uzyskiwany na werblu (1.1) poprzez naprzemienne szybkie uderzanie pałeczkami

odmiana:

(1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	werbel	werble
dopełniacz	werbla	werbli / przest. werblów
celownik	werblowi	werblom
biernik	werbel	werble
narzędnik	werblem	werblami
miejscownik	werblu	werblach
wołacz	werblu	werble

przykłady:

(1.1) W naszej orkiestrze gram na werblu i żelach.

(1.1) Następny etap, to przygotowanie śladów audio. (…) Werbel jest na dwóch śladach - górna membrana i sprężyny. (A. Majerczyk: Jak to działa)

składnia:

kolokacje:

(1.1) bić w werble

(1.2) wybijać werbel • w takt werbla

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. werblowanie n, werblista

związki frazeologiczne:

etymologia:

niem. Wirbel

uwagi:

(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Instrumenty muzyczne

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) snare drum
• kaszubski: (1.1) werbel m
• niemiecki: (1.2) Trommelwirbel m
• włoski: (1.1) rullante m

źródła:

werbel (język kaszubski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) muz. werbel

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: