tarnobrzeżanka
tarnobrzeżanka (język polski)[edytuj]
- wymowa:
- IPA: [ˌtarnɔbʒɛˈʒãnka], AS: [tarnobžežãnka], zjawiska fonetyczne: nazal.• -nk- • akc. pob.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) mieszkanka Tarnobrzega[1]
- (1.2) kobieta pochodząca z Tarnobrzega, urodzona w Tarnobrzegu
- odmiana:
- (1.1-2)[2]
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik tarnobrzeżanka tarnobrzeżanki dopełniacz tarnobrzeżanki tarnobrzeżanek celownik tarnobrzeżance tarnobrzeżankom biernik tarnobrzeżankę tarnobrzeżanki narzędnik tarnobrzeżanką tarnobrzeżankami miejscownik tarnobrzeżance tarnobrzeżankach wołacz tarnobrzeżanko tarnobrzeżanki
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) wybitna / znana tarnobrzeżanka • szanowne / drogie tarnobrzeżanki!
- (1.2) rodowita tarnobrzeżanka • tarnobrzeżanka z krwi i kości / z urodzenia
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) mieszkanka
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. Tarnobrzeg m, Tarnobrzeskie n
- forma męska tarnobrzeżanin m
- przym. tarnobrzeski
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- (1.1) Nazwy mieszkańców miast, osiedli i wsi piszemy małą literą[3].
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑
Hasło „tarnobrzeżanka” w: Wielki słownik ortograficzny, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Hasło „tarnobrzeżanka” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
- ↑ Hasło „Nazwy mieszkańców miast, osiedli i wsi” w: Wielki słownik ortograficzny, Wydawnictwo Naukowe PWN.
