tarnobrzeżanin
tarnobrzeżanin (język polski)[edytuj]
- wymowa:
- IPA: [ˌtarnɔbʒɛˈʒãɲĩn], AS: [tarnobžežãńĩn], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) mieszkaniec Tarnobrzega[1]
- (1.2) osoba pochodząca z Tarnobrzega, urodzona w Tarnobrzegu
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik tarnobrzeżanin tarnobrzeżanie dopełniacz tarnobrzeżanina tarnobrzeżan celownik tarnobrzeżaninowi tarnobrzeżanom biernik tarnobrzeżanina tarnobrzeżan narzędnik tarnobrzeżaninem tarnobrzeżanami miejscownik tarnobrzeżaninie tarnobrzeżanach wołacz tarnobrzeżaninie tarnobrzeżanie depr. M. i W. lm: (te) tarnobrzeżany[2]
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) wybitny / znany tarnobrzeżanin • szanowni / drodzy tarnobrzeżanie!
- (1.2) rodowity tarnobrzeżanin • tarnobrzeżanin z krwi i kości / z urodzenia / z dziada pradziada
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) mieszkaniec
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. Tarnobrzeg m, Tarnobrzeskie n
- forma żeńska tarnobrzeżanka ż
- przym. tarnobrzeski
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- (1.1) Nazwy mieszkańców miast, osiedli i wsi piszemy małą literą[3].
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Hasło „tarnobrzeżanin” w: Wielki słownik ortograficzny, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Hasło „59373” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
- ↑ Hasło „Nazwy mieszkańców miast, osiedli i wsi” w: Wielki słownik ortograficzny, Wydawnictwo Naukowe PWN.