sujeto

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

sujeto (język hiszpański)[edytuj]

wymowa:
IPA[su.ˈxe.to]
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) gram. podmiot
(1.2) osobnik (człowiek)
(1.3) temat, przedmiot

czasownik, forma fleksyjna

(2.1) 1. os. lp (yo) czasu teraźniejszego (presente) trybu oznajmującego (indicativo) od sujetar
odmiana:
(1) lm sujetos
przykłady:
(1.1) El verbo debe concordar en número y en persona con el sujeto de la oración.Czasownik musi zgadzać się co do liczby i osoby z podmiotem zdania.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.2) individuo
(1.3) asunto
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
(1.1) oración
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. sujetar, sujetarse
przym. sujetador
rzecz. sujeción ż, sujetador m
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. subiectus, ims. przeszły bierny od subicĕre
uwagi:
(1.1) por. predicadoorzeczenie
źródła: