sprokurować

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

sprokurować (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i
znaczenia:

czasownik przechodni dokonany (ndk. prokurować)

(1.1) sporządzić coś (dokumenty, akta) w sposób nieuczciwy, dostosowując je do oczekiwanych rezultatów
(1.2) daw. przygotować, sporządzić coś
odmiana:
(1.1) koniugacja IV
przykłady:
(1.1) Sprokurowaliśmy pismo brzmiące: „Biorąc pod uwagę okoliczności powołania mnie na obecne ćwiczenia wojskowe proszę o przekazanie przysługującego mi z tego tytułu żołdu na cele PKPS (Polski Komitet Pomocy Społecznej)”[1].
(1.2) Otóż znalazł się KTOŚ, kto usłyszał (zupełnie przypadkowo, zapewniam panią) moje wyrzekania wobec pani Cholmondeley na fatalne moje warunki, na to jakich wysiłków muszę użyć, aby sprokurować sobie ten czy ów z niezbędnych dodatków toaletowych [...][2]
składnia:
kolokacje:
(1.1) sprokurować dowody / akta
synonimy:
(1.1) spreparować, sfabrykować
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. prokurowanie n, sprokurowanie n
czas. prokurować ndk.
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. s- + prokurować
uwagi:
tłumaczenia:
dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: prokurować
źródła:
  1. Kultura, nr 11, Paryż, 1976 w: Korpus języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Charlotte Brontë, Villette, rozdział IX (tłum. Róża Centnerszwerowa).