rufen

rufen (język niemiecki)

wymowa:

IPA: [ʁu:fən] wymowa austriacka IPA: [ʀiːf] IPA: [ɡəˈʀuːfn̩]

​ ​

znaczenia:

czasownik mocny

(1.1) wołać, zawołać, krzyknąć, krzyczeć

(1.2) nazywać, nazwać, wołać, zawołać

(1.3) wzywać, wezwać (o pracy, obowiązkach itp.)

(1.4) kukać, zakukać (o kukułce)

odmiana:

(1.1-4) rufen (ruft), rief, gerufen (haben)

przykłady:

(1.1) Die schöne Madlen rief nach ihrer Magd Carina. → Piękna Madlen zawołała swoją służącą Carinę.

(1.2) Sie rufen ihn „Spaten“. → Wołają go „Szpadel”.

(1.3) Ich muss jetzt los. Die Pflichten rufen. → Muszę już iść. Obowiązki wzywają.

składnia:

(1.1) + Akk. rufen

(1.1) nach + Dat. rufen

kolokacje:

(1.3) in Erinnerung rufen

(1.4) kuckuck rufen

synonimy:

(1.2) nennen

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Ruf m

związki frazeologiczne:

etymologia:

śwn. ruofen < swn. ruofan

uwagi:

zobacz też: wykaz czasowników mocnych i nieregularnych

zobacz też: rufen • abrufen • anrufen • aufrufen • ausrufen • berufen • durchrufen • entgegenrufen • herrufen • herbeirufen • hereinrufen • herunterrufen • herüberrufen • hineinrufen • hinüberrufen • nachrufen • vorrufen • zusammenrufen • zurückrufen

źródła: