prawowity

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

prawowity (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˌpravɔˈvʲitɨ], AS[pravovʹity], zjawiska fonetyczne: zmięk.akc. pob. ?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) legalny, uzasadniony prawnie, zgodny z prawem, właściwy
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(1.1) prawowity dziedzic / sukcesor / następca tronu • prawowity właściciel • prawowita władza • prawowite dziecko
synonimy:
(1.1) prawy, zgodny z przepisami, dozwolony prawem, mający tytuł prawny / legitymację prawną
antonimy:
(1.1) nieprawowity, nieprawny, bezprawny, niezgodny z prawem, niezgodny z przepisami, zakazany, bez tytułu prawnego
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. prawniczek mos, prawo n, prawowitość ż
przysł. prawo, prawowicie
przedr. prawo
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: