ogrodniczek

ogrodniczek (język polski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) zdrobn. od ogrodnik

(1.2) chłopiec pracujący w ogrodzie

rzeczownik, forma fleksyjna

(2.1) D. lm od ogrodniczka

(2.2) D. lm od ogrodniczki

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	ogrodniczek	ogrodniczkowie
dopełniacz	ogrodniczka	ogrodniczków
celownik	ogrodniczkowi	ogrodniczkom
biernik	ogrodniczka	ogrodniczków
narzędnik	ogrodniczkiem	ogrodniczkami
miejscownik	ogrodniczku	ogrodniczkach
wołacz	ogrodniczku	ogrodniczkowie
depr. M. i W. lm: (te) ogrodniczki

przykłady:

(1.1) Grządki pielił ogrodniczek w słomianym kapeluszu.

(1.1) W kredensie stała porcelanowa figurka ogrodniczka pchającego taczkę.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. ogrodowy mos, ogród mrz, ogródek mrz, ogrodnictwo n, ogradzanie n, ogrodzenie n, ogrodnik mos, ogrodniczka ż, ogrodniczki nmos

czas. ogrodzić dk., grodzić ndk., ogradzać ndk.

przym. ogrodniczy, ogrodzeniowy, ogrodowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. ogrodnik + -ek

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) dla języków nierozróżniających zdrobnień zobacz listę tłumaczeń w haśle: ogrodnik

źródła: