nokturn

nokturn (język polski)

nokturn (1.1)

nokturn (1.2)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) muz. instrumentalna forma muzyczna inspirowana nastrojem nocy; zob. też nokturn (muzyka) w Wikipedii

(1.2) szt. dzieło malarskie przedstawiające postacie, pejzaż w nocnej scenerii; zob. też nokturn (malarstwo) w Wikipedii

(1.3) liter. utwór liryczny o refleksyjnej tematyce, opisujący nocne rozmyślania lub nastrojowe nocne krajobrazy

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	nokturn	nokturny
dopełniacz	nokturnu	nokturnów
celownik	nokturnowi	nokturnom
biernik	nokturn	nokturny
narzędnik	nokturnem	nokturnami
miejscownik	nokturnie	nokturnach
wołacz	nokturnie	nokturny

przykłady:

(1.1) Kompozytor pisał nokturny i mazurki.

(1.1) Pianista wykonał jeden z regulaminowych nokturnów oraz fantazję.

(1.2) Średniowiecze i renesans właściwie nie znały nokturnu, który trudno było umieścić w ówczesnym nurcie malarstwa religijnego.

składnia:

kolokacje:

(1.1) nokturn cis-moll / c-moll / fortepianowy • grać nokturny

(1.2) malować nokturny • nastrojowy nokturn

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) miniatura

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. nokturnowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

franc. nocturne, wł. notturno < łac. nocturnus → nocny

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) nocturne
• francuski: (1.1) nocturne m
• hiszpański: (1.1) nocturno m
• niemiecki: (1.1) Nocturne n
• portugalski: (1.1) noturno m
• włoski: (1.1) notturno m; (1.2) notturno m

źródła: