metropolita

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

metropolita (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˌmɛtrɔpɔˈlʲita], AS[metropolʹita], zjawiska fonetyczne: zmięk.akc. pob. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) adm. kośc. arcybiskup zajmujący czołowe miejsce w prowincji kościelnej metropolii; zob. też metropolita w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Może skończy się ta farsa, że formalnie diecezja jest częścią polskiej prowincji kościelnej i formalnie podlega na pośmiewisko chyba polskiemu metropolicie, arcybiskupowi Gniezna?[1]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) daw. metropolitan
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) arcybiskup, hierarcha
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. metropolia ż, metropolitan m
przym. metropolitarny, metropolitalny
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. metropolita < gr. μητροπολίτης
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Andrzej Sapkowski, Narrenturm

metropolita (język czeski)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski żywotny

(1.1) adm. kośc. metropolita
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. metropole ż
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. metropolita
uwagi:
źródła:

metropolita (język łaciński)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) adm. kośc. metropolita
odmiana:
(1) metropolita, ~ae
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) episcopus
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. metropolitanus, metropoliticus
rzecz. metropolis ż
związki frazeologiczne:
etymologia:
gr. μητροπολίτης; źródłosłów dla czes. metropolita, pol. metropolita, wł. metropolita
uwagi:
źródła: