Przejdź do zawartości

magnetyczny

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

magnetyczny (język polski)

[edytuj]
wymowa:
IPA[ˌmaɡnɛˈtɨt͡ʃnɨ], AS[magnetyčny], zjawiska fonetyczne: akc. pob. ?/i
znaczenia:

przymiotnik relacyjny

(1.1) fiz. charakteryzujący się magnetyzmem; dotyczący magnesu, magnetyzmu; mający właściwości takie jak magnes

przymiotnik jakościowy

(2.1) taki, który jest przyciągający, działa przyciągająco (również w znaczeniu przenośnym)
odmiana:
(1.1)
(2.1)
przykłady:
(1.1) Macie śrubokręt krzyżowy z magnetyczną końcówką?
składnia:
kolokacje:
(1.1) biegun magnetycznyburza magnetycznagłowica magnetycznaigła magnetycznamoment magnetycznypołudnik magnetyczny
(2.1) magnetyczny wzrok • magnetyczne spojrzenie
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. magnes m, magnesik m, magnetyzm m, magnetyczność ż
przysł. magnetycznie
tem. słow. magneto-
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) (2.1) gr. μαγνῆτις (magnetis)
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: