magnetyzm

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

magnetyzm (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) fiz. zjawiska i właściwości materii odnoszące się do oddziaływania pól magnetycznych; zob. też magnetyzm w Wikipedii
(1.2) przen. siła przyciągająca
(1.3) przest. filoz. tajemnicza siła tkwiąca w istocie żywej, która wpływa na inne jednostki; zob. też magnetyzm zwierzęcy w Wikipedii
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.2) charyzma, czar, magnetyczność, urok
(1.3) magnetyzm zwierzęcy, mesmeryzm
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. magnes mrz, magnesyn mrz, magneto n, magnetyczność ż, magnetyt mrz, magnetyzer mos, magnesowanie n, magnetyzowanie n
czas. magnesować ndk., magnetyzować ndk.
przym. magnesowy, magnetyczny
przysł. magnetycznie
przyr. magneto-
związki frazeologiczne:
etymologia:
franc. magnétisme < franc. magnétique + -ismemagnetyczny + -izm
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: