krnąbrny

krnąbrny (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈkr̥nɔ̃mbrnɨ], AS: [kr̦nõmbrny], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.• nazal.• asynch. ą 

​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) nieposłuszny, bezczelny, o trudnym charakterze

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	krnąbrny		krnąbrna	krnąbrne	krnąbrni	krnąbrne
dopełniacz	krnąbrnego		krnąbrnej	krnąbrnego	krnąbrnych
celownik	krnąbrnemu		krnąbrnej	krnąbrnemu	krnąbrnym
biernik	krnąbrnego	krnąbrny	krnąbrną	krnąbrne	krnąbrnych	krnąbrne
narzędnik	krnąbrnym		krnąbrną	krnąbrnym	krnąbrnymi
miejscownik	krnąbrnym		krnąbrnej	krnąbrnym	krnąbrnych
wołacz	krnąbrny		krnąbrna	krnąbrne	krnąbrni	krnąbrne

przykłady:

(1.1) Sama "ciocia" stwierdziła, że dziewczynka jest krnąbrna, dominuje nad swoją matką i potrzebuje silnej ręki.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

(1.1) posłuszny, grzeczny

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. krnąbrność ż

przysł. krnąbrnie

związki frazeologiczne:

etymologia:

st.pol. krąbrny, być może z śwn. krumber → krzywy, przen. niesprawiedliwy, nieprawy, niesłuszny, zły, przewrotny (por. niem. krumm) + pol. -ny

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) wayward
• rosyjski: (1.1) своенравный
• szwedzki: (1.1) olydig, envis, istadig, omedgörlig, motsträvig, motspänstig, uppstudsig, uppkäftig, uppnosig, trotsig, trilsk, trilsken, tredsk, tvär, stursk
• włoski: (1.1) ritroso

źródła: