Przejdź do zawartości

korelacja

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

korelacja (język polski)

[edytuj]
wymowa:
IPA[ˌkɔrɛˈlat͡sʲja], AS[korelacʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.akc. pob. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) współzależność między dwoma lub więcej zjawiskami
(1.2) stat. zależność zmiennych losowych; zob. też korelacja w Wikipedii
(1.3) stat. pot. współczynnik korelacji (1.2), a szczególnie współczynnik korelacji Pearsona; zob. też współczynnik korelacji Pearsona w Wikipedii
odmiana:
(1.1-3)
przykłady:
(1.1) Nie potrafiliśmy dowieść korelacji między wydatkami na kampanię reklamową, a zwiększonym zainteresowaniem klientów.
(1.2) Często błędnie zakłada się, że zależność statystyczna jest równoważna niezerowemu współczynnikowi korelacji. (z Wikipedii)
(1.3) Korelacja mówi nam o stopniu zależności liniowej. (tzn. współczynnik korelacji Pearsona jest miarą stopnia zależności liniowej)
składnia:
kolokacje:
(1.2) korelacja cząstkowa / liniowa / rangowa / ujemna / dodatnia
(1.2-3) współczynnik korelacji
synonimy:
(1.1) zależność, współzależność
(1.3) współczynnik korelacji
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. skorelowanie n, autokorelacja, korelat, korelator, korelowanie, korelogram
przym. korelacyjny, korelatywny
czas. korelować, skorelować
związki frazeologiczne:
etymologia:
franc. corrélation < łac. correlatio
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „korelacja” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.