kondycja

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

kondycja (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[kɔ̃nˈdɨʦ̑ʲja], AS[kõndycʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) forma fizyczna, wytrzymałość na wysiłek fizyczny
(1.2) ogólny stan czegoś
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Kondycja Kuszczaka jest zadowalająca, ponieważ grał cały mecz, a nie pojawiła się na nim ani jedna kropelka potu.
(1.2) Gospodarka jest w dobrej kondycji, mimo kryzysu.
składnia:
kolokacje:
(1.1) być w dobrej / doskonałej / niezłej / złej / słabej / kiepskiej kondycji • mieć dobrą / doskonałą / niezłą / złą / słabą / kiepską kondycję • kondycja fizyczna / psychiczna / psychofizyczna / finansowa / ekonomiczna
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. kondycyjny
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „kondycja” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.