kojarzyć

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

kojarzyć (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[kɔˈjaʒɨʨ̑], AS[koi ̯ažyć] ?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. skojarzyć)

(1.1) rozumieć, widzieć związek między danymi elementami lub pojęciami
(1.2) zootechn. łączyć samca z samicą w celu uzyskania od nich potomstwa
(1.3) łączyć coś ze sobą

czasownik zwrotny niedokonany kojarzyć się (dk. skojarzyć się)

(2.1) przypominać coś komuś; wydawać się komuś podobnym do czegoś
(2.2) łączyć się w pary
odmiana:
(1.1-2) koniugacja VIb
(2.1-2) koniugacja VIb
przykłady:
(2.1) Ten zachód słońca kojarzy mi się z wakacjami na Mazurach.
składnia:
kolokacje:
(1.2) kojarzyć zwierzęta
(1.3) kojarzyć pary / małżeństwa
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. kojarzenie n, skojarzenie n, rozkojarzenie n
czas. skojarzyć dk., kojarzyć się ndk., skojarzyć się dk.
przym. kojarzeniowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
wyraz o niejasnej etymologii, występujący tylko w polskim i kaszubskim, być może związany z czasownikiem pol. koić[1][2]
w języku polskim zaświadczony od XVII wieku, ale przed XIX wiekiem rzadki[2]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Wiesław Boryś, Słownik etymologiczny języka polskiego, Wydawnictwo Literackie, Kraków 2005, ISBN 83-08-03648-1.
  2. 2,0 2,1 Andrzej Bańkowski, Etymologiczny słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2000, ISBN 83-01-13019-9.