karaluch

karaluch (język polski)

karaluch (1.1)

wymowa:

IPA: [kaˈralux], AS: [karaluχ] ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(1.1) syst. ent. Blatta orientalis, duży, żyjący w siedliskach ludzkich owad żywiący się produktami spożywczymi; zob. też karaluch w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	karaluch	karaluchy
dopełniacz	karalucha	karaluchów
celownik	karaluchowi	karaluchom
biernik	karalucha	karaluchy
narzędnik	karaluchem	karaluchami
miejscownik	karaluchu	karaluchach
wołacz	karaluchu	karaluchy

przykłady:

(1.1) Rozejrzał się po pomieszczeniu i ze wstrętem wzdrygnął się, gdy dostrzegł biegnącego wzdłuż ściany karalucha.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) karaczan, karakon, karakan; gw. (Śląsk Cieszyński) szwob

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

zgnieść jak karalucha

etymologia:

uwagi:

(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Owady

tłumaczenia:

• alabama: (1.1) iskanpatha
• angielski: (1.1) cockroach, roach, blackbeetle
• chorwacki: (1.1) žohar m
• czeski: (1.1) šváb m, rus m
• dolnołużycki: (1.1) rus m, šwoba ż
• duński: (1.1) kakerlak w
• esperanto: (1.1) blato
• francuski: (1.1) blatte ż
• górnołużycki: (1.1) škaber m, škabra ż, pot. šwoba ż, reg. kaber m
• hiszpański: (1.1) cucaracha ż
• jidysz: (1.1) טאַראַקאַן m (tarakan)
• kataloński: (1.1) panerola ż
• koreański: (1.1) 바퀴벌레 (pak’wibŏlle)
• litewski: (1.1) tarakonas m
• niemiecki: (1.1) Kakerlake ż, Kakerlak m, Küchenschabe, ż, Schabe ż
• norweski (bokmål): (1.1) kakerlakk m
• nowogrecki: (1.1) κατσαρίδα ż
• rosyjski: (1.1) таракан
• suahili: (1.1) mende
• szwedzki: (1.1) kackerlacka w
• ukraiński: (1.1) тарган m
• węgierski: (1.1) svábbogár, konyhai csótány
• wilamowski: (1.1) projser
• włoski: (1.1) blatta ż, scarafaggio m

źródła: