dostrzec

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

dostrzec (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˈdɔsṭʃɛʦ̑], AS[dosṭšec], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.udziąs. ?/i
znaczenia:

czasownik przechodni dokonany (ndk. dostrzegać)

(1.1) aspekt dokonany od: dostrzegać
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Cyceron wygłosił cztery mowy przeciwko Katylinie, by senatorowie dostrzegli jego spisek.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. dostrzeżenie n, dostrzeganie n, dostrzegalnia ż
czas. dostrzegać ndk.
przym. dostrzegalny
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: dostrzegać
źródła: