kłopot

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego
Podobna pisownia Podobna pisownia: kłopòt

kłopot (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˈkwɔpɔt], AS[ku̯opot] ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) przykra sytuacja, wymagająca reakcji
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Mamy kłopotdostawca nie dostarczył części na czas.
składnia:
kolokacje:
(1.1) mieć kłopot / kłopoty • wpaść (wpadać) w kłopot • rozwiązywać (rozwiązać) kłopot / kłopoty
synonimy:
(1.1) problem, ambaras, powikłanie, trudność, komplikacja, przeciwność, tarapaty, szkopuł; gw. (Śląsk Cieszyński) starość, sużyni, gw. (Zaolzie) opresyj
antonimy:
(1.1) rozwiązanie, wyjście
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. kłopotliwość ż, zakłopotanie n
zdrobn. kłopocik mrz
czas. kłopotać ndk., zakłopotać dk.
przym. kłopotliwy
przysł. kłopotliwie
związki frazeologiczne:
nie miała baba kłopotu, kupiła sobie prosię
etymologia:
prasł. *klopotъstukot, tupot, zgiełk, szum[1]
uwagi:
Czasami stosuje się liczbę mnogą (kłopoty) na określenie pojedynczej kłopotliwej sytuacji.
tłumaczenia:
źródła:
  1. Wiesław Boryś, Słownik etymologiczny języka polskiego, Wydawnictwo Literackie, Kraków 2005, ISBN 83-08-03648-1.