jarmark

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

jarmark (język polski)[edytuj]

na jarmarku (1.1)
wymowa:
IPA[ˈjarmark], AS[i ̯armark]
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) hand. rodzaj targu o znaczeniu ponadlokalnym, stanowiącego miejsce wolnej wymiany towarów handlu dalekosiężnego; zob. też jarmark w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Kupię sobie kapelusz na jarmarku w Jarosławiu.
(1.1) Potocznie nazwa targ i jarmark używana jest zamiennie.[1]
składnia:
kolokacje:
(1.1) jarmark koński • Jarmark Dominikański / Franciszkański / Jagielloński / Świętojański / Gryfitów
synonimy:
(1.1) targ, bazar, targowisko, rynek, giełda
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. jarmarkowicz m, jarmarcznik m, jarmarczność ż, Jarmarkowszczyzna ż
zdrobn. jarmarczek m
czas. jarmarczyć ndk., jarmarkować ndk.
przym. jarmarczny, jarmarkowy
związki frazeologiczne:
trzy gęsi, dwie niewieście uczyniły jarmark w mieście
etymologia:
(1.1) niem. Jahrmarkttarg doroczny
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:

jarmark (język czeski)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny

(1.1) jarmark
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. jarmareční
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła: