jałmużna
Wygląd
jałmużna (język polski)
[edytuj]- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) książk. dobrowolne ofiarowanie czegoś komuś biedniejszemu; coś, co jest przekazane w ramach tego ofiarowania
- (1.2) ekspr. rozczarowująco niewielka kwota pieniędzy, nieadekwatna do potrzeb lub pracy
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik jałmużna jałmużny dopełniacz jałmużny jałmużn celownik jałmużnie jałmużnom biernik jałmużnę jałmużny narzędnik jałmużną jałmużnami miejscownik jałmużnie jałmużnach wołacz jałmużno jałmużny
- składnia:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) dar
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. jałmużnica ż, jałmużnik mos, jałmużnictwo n
- przym. jałmużniczy, jałmużnowy
- związki frazeologiczne:
- kto się zbytecznie hojnością unosi, sam potem często o jałmużnę prosi
- etymologia:
- st.czes. almužna < śwn. almuosen < swn. alamuosa < p.łac. eleemosyna < gr. ἐλεημοσύνη (eleēmosúnē)[1]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- afrykanerski: (1.1) aalmoes
- angielski: (1.1) alms
- arabski: (1.1) حسنة ż (ḥasana), تصدق m
- baskijski: (1.1) limosna, amoina, erremusina
- białoruski: (1.1) міласціна ż (mìlascìna)
- bułgarski: (1.1) милостиня ż, подаяние n
- duński: (1.1) almisse w
- esperanto: (1.1) almozo
- francuski: (1.1) aumône ż
- hiszpański: (1.1) limosna ż
- interlingua: (1.1) almosna
- islandzki: (1.1) ölmusa ż
- kataloński: (1.1) almoina ż
- kazachski: (1.1) садақа (sadaqa)
- łaciński: (1.1) elemosina ż, eleemosyna ż
- niemiecki: (1.1) Almosen n
- norweski (bokmål): (1.1) almisse m/ż
- nowogrecki: (1.1) ελεημοσύνη ż (eleïmosýni)
- portugalski: (1.1) esmola ż
- rosyjski: (1.1) милостыня ż (milostynâ), подаяние n (podaânie); (1.2) милостыня ż (milostynâ)
- sanskryt: (1.1) दान (dāna)
- słowacki: (1.1) almužna ż; (1.2) almužna ż
- szwedzki: (1.1) allmosa w
- turecki: (1.1) sadaka, zekât
- ukraiński: (1.1) милостиня ż (milostinâ)
- węgierski: (1.1) alamizsna
- wilamowski: (1.1) batłergełd n, baotłergiełd n, jałmu̇žna ż
- włoski: (1.1) elemosina ż
- źródła:
- ↑ Roztrząsania, „Poradnik Językowy” nr 4/1919, s. 57.