imiennik
imiennik (język polski)
[edytuj]- wymowa:
- IPA: [ĩˈmʲjɛ̇̃ɲːik], AS: [ĩmʹi ̯ė̃•ńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.• podw. art.• nazal.• gemin.• i → j
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) ktoś, kto ma takie samo imię, jak dana osoba
- (1.2) ktoś niespokrewniony, kto nosi takie samo nazwisko, jak dana osoba
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik imiennik imiennicy dopełniacz imiennika imienników celownik imiennikowi imiennikom biernik imiennika imienników narzędnik imiennikiem imiennikami miejscownik imienniku imiennikach wołacz imienniku imiennicy
- przykłady:
- (1.1-2) Jestem imiennikiem prezydenta.
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. imię n, imieniny nmos, imiennictwo n
- forma żeńska imienniczka ż
- przym. imienny, imienniczy
- przysł. imiennie
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- albański: (1.?) adash
- angielski: (1.1) namesake
- baskijski: (1.?) izenkide
- baszkirski: (1.1) аҙаш; (1.2) фамилиялаш
- białoruski: (1.1) pot. цёзка ż; (1.2) аднафамілец m
- bułgarski: (1.1) съименник m, едноименник m, адаш m
- chorwacki: (1.1) imenjak m
- czeczeński: (1.1) цӏерхо
- czeski: (1.1) jmenovec m
- duński: (1.1) navnefælle w
- estoński: (1.1) nimekaim
- fiński: (1.?) kaima
- francuski: (1.1) homonyme m
- hiszpański: (1.1) tocayo m
- islandzki: (1.?) nafni m
- jidysz: (1.1) חבֿר צום נאָמען m (chawer cum nomen), נאָמען־ברודער m (nomen-bruder)
- kazachski: (1.1) аттас
- krymskotatarski: (1.1) adaş, addaş
- niemiecki: (1.1) Namensvetter m
- nowogrecki: (1.1) συνονόματος m; (1.2) συνεπώνυμος m, συνονόματος m
- portugalski: (1.1) tocaio m, xará (braz.) m
- rosyjski: (1.1) pot. тёзка ż; (1.2) однофамилец m
- słowacki: (1.1) menovec
- szwedzki: (1.1) namne w
- tatarski: (1.1) adaş; (1.2) familiädäş
- węgierski: (1.1) névrokon
- źródła: