imiennie

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

imiennie (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ĩˈmʲjɛ̇̃ɲːɛ], AS[ĩmʹi ̯ė̃•ńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.podw. art.nazal.-ni…gemin.i → j 
?/i
znaczenia:

przysłówek sposobu

(1.1) określając kogoś z imienia (i nazwiska)
odmiana:
przykłady:
(1.1) Żeby nie było wątpliwości kto zdecydował o emisji obligacji, grudziądzcy radni głosowali imiennie[1]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. imienny
rzecz. imieniny n, imienniczka ż, imię, imiennik
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. (lern), Gazeta Pomorska, 26/06/2009, Narodowy Korpus Języka Polskiego.