himmel

himmel (język duński)

himmel (1.1)

himmel (1.2)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) niebo

(1.2) rel. niebo

odmiana:

(1) en himmel, himmelen/himlen, himle, himlene

przykłady:

(1.1) Kig på himlen og tæl stjernerne, hvor mange er der? → Spójrz w niebo i policz gwiazdy, ile ich jest?

(1.2) På børnehjemmet får børnene at vide, at deres mor er i himlen, og at de aldrig skal se hende mere. → W domu dziecka dzieci dowiadują się, że ich mama jest w niebie i że już nigdy jej nie zobaczą.

składnia:

kolokacje:

(1.2) at være i himmel

synonimy:

antonimy:

(1.1) jord

(1.2) helvede

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

i den syvende himmel • mellem himmel og jord • himmelfart • skrige til himlen

etymologia:

uwagi:

źródła:

himmel (język norweski (bokmål))

himmel (1.1)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) niebo

odmiana:

(1.1) en himmel, himmelen, himler, himlene

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

himmel (język szwedzki)

himmel (1.1)

himmel (1.2)

wymowa:

wymowa

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) niebo (nieboskłon)

(1.2) rel. niebo , raj

odmiana:

en himmel, himlen, himlar, himlarna

przykłady:

składnia:

kolokacje:

himlakropp • himmelrike • stjärnhimmel

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: