główszczyzna

główszczyzna (język polski)

wymowa:

IPA: [ɡwufˈʃt͡ʃɨzna], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) hist. praw. suma pieniędzy należna rodzinie lub panu feudalnemu za głowę zabitego

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	główszczyzna	główszczyzny
dopełniacz	główszczyzny	główszczyzn
celownik	główszczyźnie	główszczyznom
biernik	główszczyznę	główszczyzny
narzędnik	główszczyzną	główszczyznami
miejscownik	główszczyźnie	główszczyznach
wołacz	główszczyzno	główszczyzny

przykłady:

(1.1) Wykształcenie się główszczyzny w polskim prawie nastąpiło w sposób typowy dla prawa średniowiecznego.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) grzywna, kara, odszkodowanie

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. głowa

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. poena capitis → dosł. kara głowy

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) wergeld, weregild
• starogrecki: (1.1) ποινή ż

źródła: