Przejdź do zawartości

elektryczność

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

elektryczność (język polski)

[edytuj]
wymowa:
IPA[ˌɛlɛkˈtrɨt͡ʃnɔɕt͡ɕ], AS[elektryčność], zjawiska fonetyczne: akc. pob. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) fiz. własność materii, pozwalająca jej oddziaływać z polem elektromagnetycznym; zob. też elektryczność w Wikipedii
(1.2) pot. prąd elektryczny
(1.3) pot. sztuczne światło otrzymywane z prądu elektrycznego
(1.4) odprzym. cecha tego, co jest elektryczne
odmiana:
(1.1-4)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(1.1) elektryczność atmosferyczna
synonimy:
(1.1) elektryka
(1.2) pot. elektryka
(1.3) pot. elektryka, światło
antonimy:
hiperonimy:
(1.4) cecha
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. elektryka ż, elektryk m, elektryfikacja ż, elektryfikowanie n, zelektryfikowanie n, elektryzowanie n, zelektryfikowanie n, elektryzowanie n, zelektryzowanie n, naelektryzowanie n
czas. elektryfikować ndk., zelektryfikować dk., elektryzować ndk., zelektryzować dk., naelektryzować dk.
przym. elektryczny
przysł. elektrycznie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: