egotyzm

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

egotyzm (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ɛˈɡɔtɨsm̥], AS[egotysm̦], zjawiska fonetyczne: wygł. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) psych. przesadne kierowanie własnej i cudzej uwagi na siebie, zajmowanie się tylko swoją osobą; zob. też egotyzm w Wikipedii
odmiana:
(1.1) blm[1]
przykłady:
(1.1) Mój brat to dobry przykład osoby dotkniętej egotyzmem.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) miłość własna, samolubstwo
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) egocentryzm
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. egotysta m, egotystka ż, egotyczka ż
przym. egotyczny
związki frazeologiczne:
etymologia:
franc. égotisme < łac. ego[3]
uwagi:
por. egocentryzm • egoizm • egoteizm
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. 2,0 2,1 Należy do grupy rzeczowników, w których końcówkę zapisywaną w Ms. i W. lp jako „-zmie” wymawia się alternatywnie jako „-zmie” albo „-źmie”.
  3. Stanisław Makowski, Romantyzm, WSiP, Warszawa 1995, s. 509.