Przejdź do zawartości

dziecinny

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

dziecinny (język polski)

[edytuj]
wymowa:
IPA[d͡ʑɛ̇ˈt͡ɕĩnːɨ], AS[ʒ́ėćĩ•ny], zjawiska fonetyczne: zmięk.podw. art.nazal.gemin. ?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) właściwy dziecku, taki jak u dziecka
(1.2) zachowujący się jak dziecko
(1.3) przeznaczony dla dziecka[1]; zob. dziecięcy
odmiana:
(1.1-3)
przykłady:
(1.1) On ma 15 (= piętnaście) lat? A taką ma dziecinną buźkę.
(1.2) Niestety on jest bardzo dziecinny, wstyd się z nim gdzieś pokazać.
składnia:
kolokacje:
(1.1) dziecinny głosik • dziecinna twarzyczka
(1.2) dziecinne zachowanie / wykręty
(1.3) wózek dziecinny
synonimy:
(1.2) infantylny, niedojrzały, niefrasobliwy, beztroski, nierozsądny
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. dzieciństwo n, dziecko n, dziecinada ż, zdziecinnienie n, Dzieciątko n, dziecinność ż
czas. dziecinnieć ndk., zdziecinnieć dk.
przym. zdziecinniały, dzieciaty, dziecięcy
przysł. dziecinnie
związki frazeologiczne:
po dziecinnemu
etymologia:
pol. dziecina + -ny[2]
uwagi:
(1.3) W tym znaczeniu używane zamiennie ze słowem dziecięcy, w starannej polszczyźnie (zawsze) lepiej jednak używać dziecięcy[3][4].
tłumaczenia:
(1.3) zobacz listę tłumaczeń w haśle: dziecięcy
źródła:
  1. publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Hasło „dziecinny” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Zapytania i odpowiedzi, „Poradnik Językowy” nr 2/1902, s. 23.
  3. Hasło „dziecięcy, dziecinny” w: Małgorzata Kita, Edward Polański, Słownik paronimów czyli wyrazów mylonych, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008, ISBN 9788301156435, s. 65.
  4. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „Czy można się cofnąć… do przodu?” w: Maciej Malinowski, Obcy język polski.