dzięcioł

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

dzięcioł (język polski)[edytuj]

dzięcioł (1.1) duży
wymowa:
IPA[ˈʥ̑ɛ̇̃ɲʨ̑ɔw], AS[ʒ́ė̃ńćou̯], zjawiska fonetyczne: zmięk.podw. art.nazal.asynch. ę  ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(1.1) ornit. ptak z podrodziny dzięciołów, Picinae[1]
(1.2) ornit. zob. dzięcioły

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(2.1) środ. uczn. stud. lekcew. bardzo dobry uczeń, student posądzany o pamięciowe przyswajanie wiedzy
(2.2) pogard. głupi, prymitywny człowiek
odmiana:
(1.1)
(2.1-2)
przykłady:
(1.1) Pokazał im też dużego dzięcioła, który kuł w spróchniałą gałąź, aby wystraszyć robaki, a później wiewiórkę, która siedząc na szczycie sosny obierała młode szyszki[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) gw. (Śląsk Cieszyński) czołgot, gw. (Górny Śląsk) dziendzioł, dziyndzioł
(2.1) kujon
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) ptak
(1.2) podrodzina
(2.1) uczeń
(2.2) człowiek
hiponimy:
(1.1) dzięcioł zielony, dzięcioł trójpalczasty, dzięcioł duży, dzięcioł średni, dzięcioł czarny, dzięcioł białogrzbiety, dzięcioł zielonosiwy
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. dzięciolenie n, dzięciołowate lm nmos, dzięciolnik mzw, dzięcioły lm nmos, dzęciołowe lm nmos
zdrobn. dzięciołek mzw
czas. dzięciolić ndk.
przym. dzięcioli, dzięciołowy, dzięciołowaty
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) prasł. *dętelъ lub prasł. *dęteľь[3]
(1.1) por. ros. дятел, słc. ďateľ, ukr. дятел
uwagi:
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Ptaki
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „Picinae” w: Wikispecies – otwarty, wolny katalog gatunków, Wikimedia.
  2. Bolesław Prus Anielka
  3. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „dzięcioł” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.