dzięciołek

dzięciołek (język polski)

dzięciołek (1.1)

wymowa:

IPA: [d͡ʑɛ̇̃ɲˈt͡ɕɔwɛk], AS: [ʒ́ė̃ńćou̯ek], zjawiska fonetyczne: zmięk.• podw. art.• nazal.• asynch. ę 

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(1.1) ornit. Dendrocopos minor, najmniejszy gatunek dzięcioła występujący w Polsce; zob. też dzięciołek w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	dzięciołek	dzięciołki
dopełniacz	dzięciołka	dzięciołków
celownik	dzięciołkowi	dzięciołkom
biernik	dzięciołka	dzięciołki
narzędnik	dzięciołkiem	dzięciołkami
miejscownik	dzięciołku	dzięciołkach
wołacz	dzięciołku	dzięciołki

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) dzięcioł mały, dzięcioł pstry mały

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. dzięcioł m, dzięcioły nmos, dzięciołowate nmos

przym. dzięcioli

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Ptaki

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) lesser spotted woodpecker
• estoński: (1.1) väike-kirjurähn
• fiński: (1.1) pikkutikka
• francuski: (1.1) épeichette ż
• hiszpański: (1.1) pipo m
• rosyjski: (1.1) малый пёстрый дятел
• słowacki: (1.1) ďateľ malý

źródła: