domofon

domofon (język polski)

domofon (1.1)

wymowa:

IPA: [dɔ̃ˈmɔfɔ̃n], AS: [dõmofõn], zjawiska fonetyczne: nazal. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) urządzenie elektroniczne wykorzystywane w blokach mieszkalnych do komunikacji głosowej na małe odległości bez pośrednictwa centrali; zob. też domofon w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	domofon	domofony
dopełniacz	domofonu	domofonów
celownik	domofonowi	domofonom
biernik	domofon	domofony
narzędnik	domofonem	domofonami
miejscownik	domofonie	domofonach
wołacz	domofonie	domofony

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) dzwonić na domofon • rozmawiać / gadać przez domofon • mówić / gadać do domofonu

synonimy:

(1.1) interkom

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. domofonik mrz

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) pol. domo- + fon

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) entry phone, house telephone
• esperanto: (1.1) pordotelefono
• francuski: (1.1) interphone
• hiszpański: (1.1) portero automático m, telefonillo m, portero eléctrico m
• holenderski: (1.1) intercom
• japoński: (1.1) インターホン
• litewski: (1.1) domofonas
• malajski: (1.1) interkom
• niemiecki: (1.1) Intercom, Sprechanlage ż
• nowogrecki: (1.1) θυροτηλέφωνο n
• rosyjski: (1.1) домофон m
• węgierski: (1.1) kaputelefon
• włoski: (1.1) citofono m

źródła: