Przejdź do zawartości

dobrobyt

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

dobrobyt (język polski)

[edytuj]
wymowa:
​?/i, IPA: [dɔˈbrɔbɨt], AS: [dobrobyt]
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) dobre warunki materialne[1]
odmiana:
(1.1)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mianownikdobrobytdobrobyty
dopełniaczdobrobytudobrobytów
celownikdobrobytowidobrobytom
biernikdobrobytdobrobyty
narzędnikdobrobytemdobrobytami
miejscownikdobrobyciedobrobytach
wołaczdobrobyciedobrobyty
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(1.1) poziom dobrobytu • społeczeństwo dobrobytu
synonimy:
(1.1) bogactwo, dostatek, obfitość, zamożność, zasobność; przest. majętność
antonimy:
(1.1) bieda, niedostatek, ubóstwo
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz.
zdrobn. dobrobycik mrz
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. dobry + byt[2]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „dobrobyt” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. ↑ Jan Łoś, Rodzimość języka a wyrazy złożone, „Język Polski” nr 4/1913, s. 100.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=dobrobyt&oldid=8422470”