debiutant
debiutant (język polski)[edytuj]
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) ten kto debiutuje, odbywa swoje pierwsze wystąpienia (w szczególności to jedno pierwsze) w nowej funkcji
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik debiutant debiutanci dopełniacz debiutanta debiutantów celownik debiutantowi debiutantom biernik debiutanta debiutanci narzędnik debiutantem debiutantami miejscownik debiutancie debiutantach wołacz debiutancie debiutanci
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) początkujący, nowicjusz, pot. zielony, żółtodziób; daw. nowak, fryc
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. debiut mrz, debiutowanie n, zadebiutowanie n, debiutanckość ż
- forma żeńska debiutantka ż
- przym. debiutancki, debiutowy
- czas. debiutować ndk., zadebiutować dk.
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) debutant
- białoruski: (1.1) дэбютант m
- czeski: (1.1) debutant m
- duński: (1.1) debutant w
- francuski: (1.1) débutant m
- hiszpański: (1.1) debutante m
- karpatorusiński: (1.1) дебутант m
- litewski: (1.1) debiutantas m
- nowogrecki: (1.1) αρχάριος m
- rosyjski: (1.1) дебютант m
- słowacki: (1.1) debutant m
- ukraiński: (1.1) дебютант m
- włoski: (1.1) debuttante m
- źródła:
