dżinn
Z Wikisłownika – wolnego, wielojęzycznego słownika
dżinn (język polski)[edytuj]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
- (1.1) mit. arab. według pogańskich, przedislamskich wierzeń staroarabskich: istota o nadnaturalnej potędze, powstała z ognia (lecz mogąca przyjmować dowolną postać), mająca wpływ na losy ludzi
- przykłady:
- (1.1) Obok treści zaczerpniętych z chrześcijaństwa, a szczególnie z judaizmu, w Koranie widać powiązanie z pogańskimi wierzeniami Arabów, o czym świadczy wiara w dżinny.[1]
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) dżin
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) jinn, genie
- bułgarski: (1.1) джин m
- czeski: (1.1) džin m
- francuski: (1.1) jinn m, djinn m
- hebrajski: (1.1) ג'יני
- hindi: (1.1) जिन्न
- hiszpański: (1.1) genio m
- niemiecki: (1.1) Dschinn m
- portugalski: (1.1) gênio m
- rosyjski: (1.1) джинн m
- turecki: (1.1) cin
- źródła:
