czarnoksiężnica

czarnoksiężnica (język polski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) rzad. osoba zajmująca się czarami i zjawiskami nadprzyrodzonymi

(1.2) daw. rzad. kobieta zajmująca się czarami w formie badań naukowych i okultystycznych, z użyciem „czarnych ksiąg” tj. grymuarów

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	czarnoksiężnica	czarnoksiężnice
dopełniacz	czarnoksiężnicy	czarnoksiężnic
celownik	czarnoksiężnicy	czarnoksiężnicom
biernik	czarnoksiężnicę	czarnoksiężnice
narzędnik	czarnoksiężnicą	czarnoksiężnicami
miejscownik	czarnoksiężnicy	czarnoksiężnicach
wołacz	czarnoksiężnico	czarnoksiężnice

przykłady:

(1.1) Jako motyl płocha, powiewna, Odleciała od ściany dziewica; Może jakaś zaklęta królewna? Królewna – lub czarnoksiężnica?

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1-2) czarownica, czarodziejka, magini, pejor. wiedźma, daw. czarnaksiężnica

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. czarnoksięstwo n

forma męska czarnoksiężnik

przym. czarnoksięski, czarnoksiężniczy

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. czarn‑ + -o- + ‑księżnik + -ca < niem. das schwarze Buch

uwagi:

(1.1-2) dawniej terminy czarnoksiężnik, a czarownik/czarownica (i czarodziej/czarodziejka) miały odmienne znaczenie, co pokrywa się z ich etymologią. O ile czarownik/czarownica oznaczał człowieka wywodzącego się z ludu (por. szaman), praktykującego magię naturalną (związki z religiami chtonicznymi i matriarchalnymi) to czarnoksiężnik oznacza samotnego uczonego — badacza magii, zajmującego się studiowaniem grymuarów (związki z okultyzmem, nekromancją i demonologią, także z religią monoteistyczną i społeczeństwem patriarchalnym). Z czasem wyrazy te uległy pejoratywizacji, a formy związane z rdzeniem „czar-” wytworzyły bardziej neutralne (lub pozytywne) znaczeniowo terminy „czarodziej” i „czarodziejka”.

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) sorceress, witch, hag

źródła: